خوزستان، درست همچون دیگر استان های کشور، از هزاره های گذشته تا همین امروز زیستگاه باشندگانی با خاستگاه های قومی/نژادی ،فرهنگی، زبانی، و مذهبی بس متفاوت بوده است.در میا ن باشندگان این کهن سرزمین، هم ایلامی بوده و هست، هم آشوری و هم کلدانی، هم یونانی تبار و هم رومی تبار، هم ترک تبار و هم مغول تبار، هم قشقایی و هم کرد، هم بوشهری و هم لر ، هم عرب و هم بختیاری، هم اصفهانی و هم شیرازی، و هم همدانی و هم غیره و غیره. پژوهش حاضر، روایتی است تاریخی- داستانی از کوچ گروهی از هموطنان یزدی، زرتشتی و مسلمان، به خوزستان در بین سال های 1300 تا اواخر دهه 1330؛ مردمانی شریف و سختکوش که از بد روزگار خشکسالی و قحطی فراگیر ایران آن عصر- بویژه منطقه کویری یزد- طی دو سه موج مهاجرتی(افزون بر مهاجرت به برخی از دیگر استان های ایران) به بخش هایی از خوزستان نیز کوچیده ، با پرداختن به امور کشاورزی و دامپروری هم به زندگی خود رونقی بخشیدند و بسیاری شان خوزستانی شدند، و هم کارنامه ای نیک از رفتار و منش اجتماعی خود در اینجا به یادگارگذاشتند. یافته های مستند این تحقیق، همچنین نشان می دهد که در این جابجایی و کوچ قومی، حکومت وقت دارای انگیزه های ناصواب سیاسی و قومی ویژه ای در خوزستان نبوده است.

«عارف شرهانی»، سخنگو اورژانس و مدیریت حوادث دانشگاه علوم‌ پزشکی اهواز، از مصدوم شدن سه تن در حادثه انفجار در معدن سنگ در هفتکل خبر داد. به نوشته «ایسنا»، شامگاه چهارشنبه، ۱۸مهر۱۴۰۳ در کیلومتر ۲۰ محور هفتکل-باغملک یک در انفجار معدن سنگ رخ داد که براثر آن، سه تن ازجمله سه مرد ۲۴، ۲۶ و […]

عباس عبدی نوشت: تقریبا قریب به اتفاق فرزندان مدیران بالای حکومت در مدارس غیر‌انتفاعی درس می‌خوانند. حتی بخشی از دانش‌آموزان مدارسی که به زبان خارجی آموزش می‌بینند فرزندان مسوولان هستند.

فیلم‌های یورگوس لانتیموس _ که به شدت سعی دارد سنت سینمای یونان را با ویژگی های منحصربفردش حفظ کند _ صرف نظر از اینکه نگاه بی قرار او به دنبال چه چیزی و کدام مفاهیم گمشده و سرگردان است، بافت و فضای متمایزی نسبت به سینماگران معاصرش دارد. فیلم‌هایی مثل «دندان نیش»، «خرچنگ» و «کشتن گوزن مقدس» این تمایز را به صورت برجسته به بیننده و مخاطب عرضه می کند. در فیلم های «سوگلی» و «بیچارگان» شرایط حاکم بر فضای فیلم یک مقداری متفاوت می شود . "بیچارگان" اوج شیطنت و بازیگوشی لانتیموس است. در «انواع مهربانی» با وجود سادگی بافت و ساختار فیلم در مقایسه با " بیچارگان" گاه شاهد طنز سیاه هم هستیم.

چرا باید انتخاب استاندار توسط کارگروه استانی صورت بگیرد؟! کدام عقل سلیم چنین منطقی را می پذیرد؟! چنین عقیده ای برخلاف مراعات اصل شایسته سالاری و تخصص گرایی است. وقتی باورهای ملی و میهنی کمرنگ می شود و یادمان می رود که همه ی افراد ساکن در یک کشور، از حقوقی یکسان بهره ورند؛ ناخواسته در ورطه ی تعصبات قومی و ایلی و بخشی نگری فرو می افتیم! گاه در برخی منابع به تجربه، شناخت و آگاهی و احاطه ی مدیر نسبت به شرایط محیطی محل خدمت، به عنوان یک مزیت نسبی اشاره شده که آن هم از قضا معادل بومی بودن نیست. یعنی این پارامترها می تواند در یک مدیر غیربومی هم وجود داشته باشد. و یا دست کم برای انتخاب و معرفی و برگماردن یک استاندار که خود یک رییس جمهور در سطح یک استان است، تعلق نمی یابد. شاید در بهترین حالت برای برخی مدیریت های شهری کاربرد داشته باشد.

سه قسمت سریال غربت را تماشا کردم. اصولن از سینمای ایران بجز معدود آثار برخی کارگردان‌های درجه یک لذت نمی‌برم. سریال‌های ایرانی را هم بجز چند سریال خوش‌ساخت و مبتنی بر تحقیق و پژوهش درست و حسابی نظیر: هزاردستان ‌و روزی روزگاری و امام علی (ع) یا مختار دنبال نکردم و نمی‌کنم.‌ چرا، پیش آمده که به توصیه و سفارش عزیزی، رفته‌ام یک سریالی را تماشا کنم و در همان قسمت اول یا دوم رهایش کردم، چون متوجه شدم به سریال آب بسته‌اند و یا بازی‌ها و یا سوژه خیلی چیپ و دم‌ دستی و شعار زده است.‌