سیاست های بخشی نگرانه ی مافیای آب و مافیای انتقال آب که سالهای سال است در برخی وزارتخانه ها سیطره یافته و نگاهی فراگیر و ملی به تمامیت ارضی کشور ندارد و موجب تولید بحران های متعدد در این رابطه شده است، آگاهانه اقدام به تاسیس کارخانه های آب بر ! و یا توسعه ی شرکت های فولادی قدیمی در این نواحی ( به جای تعطیل کردن آنها و انتقال این شرکت ها به استان های ساحلی خلیج فارس و یا دریای خزر ) آن هم در اوج شرایط تنش آبی و کم آبی در کشور می کند؛ تا آب شربی که به زحمت کفاف تامین آب مورد نیاز مردم را می دهد، صرف تولید و مصرف کارخانه های بزرگ و یا کشت و زرع در مناطق کویری بشود. در حالی که بعنوان مثال با نگاه ملی و بدون حب و بغض ، توسعه ی کشاورزی در خوزستان به لحاظ مجاورت با کارون همیشه جاری ، طبیعی است که به صرفه تر و بسیار کم هزینه تر است نسبت به کشت و زرع در اصفهان و یزد و کرمان و قم که امکان کشاورزی ندارند و آب مورد نیاز آنها باید بصورت مصنوعی و در طی فرایندی غیرطبیعی به این مناطق انتقال یابد.