فیلم‌های یورگوس لانتیموس _ که به شدت سعی دارد سنت سینمای یونان را با ویژگی های منحصربفردش حفظ کند _ صرف نظر از اینکه نگاه بی قرار او به دنبال چه چیزی و کدام مفاهیم گمشده و سرگردان است، بافت و فضای متمایزی نسبت به سینماگران معاصرش دارد. فیلم‌هایی مثل «دندان نیش»، «خرچنگ» و «کشتن گوزن مقدس» این تمایز را به صورت برجسته به بیننده و مخاطب عرضه می کند. در فیلم های «سوگلی» و «بیچارگان» شرایط حاکم بر فضای فیلم یک مقداری متفاوت می شود . "بیچارگان" اوج شیطنت و بازیگوشی لانتیموس است. در «انواع مهربانی» با وجود سادگی بافت و ساختار فیلم در مقایسه با " بیچارگان" گاه شاهد طنز سیاه هم هستیم.