پس از پیروزی مشروطه سردار اسعد مدتی نایب السلطنه وزیر و نماینده مجلس ملی گردید و حتی به روایت تاریخ به وی پیشنهاد شاه ایران شد،اما به دلیل روحیه آزادی خواهی و پرهیز از اختلاف و پایبندی به اصول مشروطه نپدیرفت.

سرانجام پس از وساطت دلسوزانه علیقلی خان بختیاری سردار اسعد و آخوند خراسانی، ستارخان و باقرخان اعلام کردند به تهران می روند و سرانجام در روز 4 فروردین 1299 ش، با سفر به پایتخت مورد استقبال دولت مشروطه خواه و مردم تهران قرار گرفتند.

یکی از روشن بین ترین و پرنفوذترین روسای ایل بختیاری به قطع یقین سردار اسعد بختیاری (علیقلی خان) فرزندسوم حسینقلی خان ایلخانی بختیاری بود که بدلیل قتل پدرش توسط ظل السلطان و حبس بلندمدت خود و برادرش (اسفندیارخان، سرداراسعداول پدربزرگ ملکه ثریا اسفندیاری) در اصفهان، دل پردردی از استبداد سیاه قاجار داشت.

یعنی کسی که فی المثل تحصیلات آکادمیک دارد و در شمار فرهیخته گان محسوب می شود ، مثل یک انسان نخستین دارد ” قوم من و قوم تو ” می کند. این نکته شامل همه است و مختص یک بخش و یا یک راسته از اقوام خوزستان نیست.

انقلاب مشروطه دستاورد چند نسل از روشنفکران و وطن دوستان و عاشقان آشنا و نا اشنای ایرانی است که بر اندیشه های ضد استبدادی و ضد استعماری خود اصرار ورزید و در این راه جان خود را نیز فدا کردند.

ماجرای فتح تهران توسط بختیاریها و سلسله حوادث و وقایعی که آنرا دومین فراز تاریخی مشروطیت خوانده ایم نیز می باید در همان فردای تاریخ نویسی جنبش یاد شده به محاق سانسور و کتمان اولین دولت سازمان یافته و مدرن ایران می رفت.

وجود صنایع نفت ،حفاری ،فولاد و لوله سازی ،نیشکر ،برق و سد های عظیم ،پالایشگاه و پتروشیمی و نیز بندرگاههای مستعد، چگونه نتوانسته حس خوب و بالاتر از آن رفاه شهروندی را در سطح استاندارد به ارمغان آورد !

باتوجه به دلایل پیش گفته بنظر می رسد حتا اگرکودتایی هم صورت نمی گرفت دولت ملی دکترمصدق هیچ شانسی برای بقاء نداشت. بعید نبود که بدون کودتا نیز گرداب منازعات روزافزون داخلی و بن بست درعدم دستیابی به یک راه حل دیپلماتیک دولت را ظرف مدت کوتاهی درکام خود فرو ببلعد.

دیری نمی پاید که با اتمام مکیدن شیره ی جان مسجدسلیمان، این شهر مانند اناری مکیده شده، به دور انداخته می شود و نگاه های سوداگرانه به سوی دیگر مناطق نفت خیز متمایل می شود و مسجدسلیمان از یاد می رود!

دولت تدبیر و امید چه زود فراموش کرده است که همین مردم غمدار و تنها بودند که بیش از ۷۵٪ به امید تدبیر و زندگی بهتر مردم، بدان رای داده اند!! بر اساس نامه ی شماره ۲۳۴۵۳۹/۱۰۱ مورخه ۸۱/۱۲/۱۴ سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور به هیات دولت و در اجرای ماده۸ آیین نامه ی اجرایی ماده"۶۰" اصلاحی قانون برنامه ی توسعه ی سوم اقتصادی،اجتماعی و فرهنگی،۹شهرستان در کشور وجود داشته است که بیش از۵۰٪ آنها یعنی۶ شهرستان ایذه،مسجدسلیمان،باغملک،هفتکل،لالی و اندیکا در خوزستان قرار دارند. که شاخص های توسعه ی این مناطق زیر شاخص میانگین کشوری است. دولت و نماینده عالی دولت در خوزستان پس از گذشت۱۷سال از آن نامه،باید امروز بصورت شفاف پاسخگوی عملکرد خود بوده و به مردم گزارش دهند آیا وضعیت این مناطق بهتر شده است یا خیر؟اگر پاسخ خیر است چرا و چه موانعی وجود دارد؟ چرا هنوز هم این مناطق دارای بیشترین آمار بیکاری،خودکشی،طلاق و دیگر مشکلات اجتماعی و اقتصادی اند؟