آموزش رکن اساسی توسعه و پیشرفت فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی یک جامعه بوده و تربیت نسل های آینده بر دوش این نهاد قرار گرفته است. هر فردی قدم در این راه نهاده نه بخاطر کسب ثروت بلکه بنا بر شوق تعلیم این شغل را برگزیده است.  متاسفانه بدلایل متعدد و اغلب بخاطر برنامه ریزی های غیر عقلایی از قبیل کاهش اختیارات واحدها، عدم شفافیت مالی و راه اندازی سامانه های پژوهشیار و آموزشیار در بزرگترین دانشگاه جهان اسلام (دانشگاه آزاد اسلامی) ضربه جبران ناپذیری به پیکره این نهاد آموزشی وارد آمده است.

حقوق ناچیز اعضای هیئت علمی و کارکنان از یکطرف و عدم پرداخت معوقات و حق الزحمه ها از طرف دیگر و از آن بدتر در این شرایط تورم اقتصادی پرداخت نشدن حقوق کارکنان طی دوماه اخیر باعث شده است که انگیزش و چشم انداز به آینده در این دانشگاه بشدت پایین بیاید.

همچنین عدم رعایت عدالت در پرداخت حقوق و مزایا و امکانات در این دانشگاه به وفور مشاهده می شود، بطوریکه واحدهای مراکز استان (بدلیل مدیریت واحدهای شهرستان) ابتدا حقوق کارکنان خود را پرداخت نموده و بودجه لازم به واحد های شهرستانی اختصاص داده نمی شود و باعث نارضایتی مضاعف میان کارکنان شده است.

بعنوان مثال مرکز خوزستان که پس از تهران بیشترین تعداد دانشجو را دارا است ولی دو ماه می گذرد که بسیاری از واحدهای آن حقوق را دریافت ننموده اند و در آینده ممکن است لطمات جبران ناپذیری به تربیت نسل آینده در اثر این سوء مدیریت وارد شود و این در حالی است که مسولین دانشگاه آزادو حتی تعدادی از نمایندگان مجلس نیز  از قبول مسئله و در دستور کار قرار دادن آن شانه خالی می نمایند.