تعداد دانشـجویان ایرانی در خارج از کشـور با افزایشی تقریبـا ۴ برابـری از ۱۷ هـزار و ۴۴۲ دانشـجو در سـال ۲۰۰۰ بـه ۶۶ هـزار و ۷۰۱ دانشـجو در سـال ۲۰۲۰ افزایـش یافتـه اسـت. همچنیـن رتبه دانشـجو فرسـتی کشـور از رتبه ۱۴ در سـال ۲۰۱۰ بـه رتبه ۱۷ در سـال ۲۰۲۰ تغییر یافته اسـت. از سوی دیگر، کمتریـن رتبـه دانشجوفرسـتی ایران بـا رتبه ۱۱ مربـوط به سـال ۲۰۱۲ بوده اسـت. اگرچه بخشـی از افزایـش جمعیت دانشـجویان ایرانی در خـارج از کشـور را می‌تـوان ناشـی از افزایـش میـل بـه تحصیـل در خـارج از کشـور و حضـور در دانشـگاه‌های معتبـر بین المللـی دانسـت امـا بخـش زیـادی از ایـن افزایـش جمعیـت را می‌تـوان بـه افزایـش فشـار‌های منفـی و واکنشـی به وضعیـت رو به افول کشـور طی یک دهـه گذشـته قلمـداد کـرد.

طـی سـال‌های اخیـر، در کنار عوامل فشـار کـه موجب تقویـت انگیزه هـای مهاجرت) از کانـال تحصیلی (در میـان دانشـجویان و فارغ التحصیلان دانشـگاهی شـده، بدتر شـدن شـرایط اقتصـادی به عنوان مانعـی بـرای مهاجرت تحصیلـی دانشـجویان ایرانی عمل کرده اسـت؛ مانعـی که در صـورت بهبود شـرایط می تواند دانشـجویان بیشـتری را بـه جمعیـت فعلی دانشـجویان ایرانـی در خـارج از کشـور اضافـه کند.