فیلم “پت گارت و بیلی کید” ( Pat Garrett and Billy the Kid ) که در ایران با نام “داغونت می‌کنم بیلی” نیز شناخته می‌شود، محصول ۱۹۷۳ و کارگردان آن سم پکین‌پاه کبیر است؛ که خود سام پکین پاه به دلیل ویژگی های منحصربفرد کارگردانی اش به نام غزل سرای خشونت شهره بود. او کارگردان محبوب کوئنتین تارانتینو نیز هست و بسیاری، تارانتینو را فرزند خلف سینمای سام پکین پاه می دانند.
جیمز کابرن، کریس کریستوفرسون، جیسون روباردز ، باب دیلن، جک الام و ریچارد جکل بازیگران اصلی این فیلم هستند. این دو شخصیت مشهور دنیای وسترن، در فیلم‌های زیادی حضور دارند،اما بدون تردید این فیلم زیباترین اثر مرتبط با آن‌هاست. پت گارت و بیلی کید، یک وسترن عالی‌ست، در قیاس با دیگر آثار سم پکین‌پاه جایگاهی میانه دارد، یعنی پایین‌تر از شاهکار “این گروه خشن” و بالاتر از سرگرد دندی. در این فیلم هم مانند این گروه خشن، سم‌پکین‌پاه آدم‌هایی را تصویر می‌کند که دوران شان به سر آمده‌است و در واقع تمام شده‌اند. بازی جیمز کابرن در این فیلم عالی‌ست و تیپ‌سازی‌ای که برایش انجام شده، فوق‌العاده جذاب است. “اسلوموشن” که یکی ویژگی‌های برجسته‌ی پکین‌پاه بود، در این فیلم،کم‌تر مورد استفاده قرار گرفته است و حوادث فیلم هم در مجموع و در قیاس با دیگر ساخته‌های پکین‌پا کم‌تر است.

یکی از صحنه‌های زیبا، ساده و منحصر به فرد فیلم، صحنه‌ای‌ست که پت گارت چهار نفر را خلع سلاح می‌کند و یکی از آن‌ها می‌کُشد. یکی دیگر از صحنه‌های زیبا و در عین حال غریب فیلم، صحنه‌ای‌ست که کلانتر پس از اصابت دو گلوله به بدنش، با پای خود و در حالی که موزیک نواخته می‌شود، به لب آب می‌رود. از موسیقی بی نظیر این فیلم و یکی دو ترانه ی زیبایی که باب دیلن که در فیلم نقشی کوتاه نیز ایفا می کند، نمی شود یاد نکرد. آهنگ Knockin’ On Heaven’s Door ( در بهشت را بزن ) یکی از بهترین ترانه هایی است که تاریخ سینما به یاد دارد و در یک فیلم مورد استفاده واقع شده است. این آهنگ با رتبه ۱۹۰ در لیست معروف رولینگ استون، یکی از کارهای زیبا و مشهور باب دیلن است.
زنده‌یادان حسین عرفانی، فرشید فرزان، عباس سلطانی،خسرو شایگان و جواد پزشکیان،بانو مهین برزویی،ناصر احمدی، محمدعلی دیباج،سیامک اطلسی،عباس نباتی و آرشاک قوکاسیان دوبلورهای فیلم بوده‌اند.