دوران مدرن به سنت از ديد كهنه‌گرايي مي‌نگرد و آن را داراي عناصر كهنه و ناكارآمد براي جهان جديد مي‌داند. از اين‌رو مدرنيته درصدد برآمد تا  الگوي خود را با معيارهاي خود انتخاب كند و هنجارهايش را از درون خود بيابد. به همين دليل  مدرنيته نه‌تنها به خودآگاهي مي‌پردازد، بلكه با در پيش‌گرفتن نگرش انتقادي به سنت، خود را به مرز استقلال و شكوفايي مي‌رساند.