نیچه دوستان اندکی داشت. پاول ره ،لوسالومه، اوربک و پیترگاست دوستان نزدیکش بودند. در آغاز سال 1889 تعادل روحی نیچه برهم خورد و با رنج فراوان زندگی می کرد. همان گونه که قبل از کسوف معنوی اش رنج می کشید تا در پنجم اوت 1900 در وایمار درگذشت .او در دوران فروپاشی جمله های غریبی می گفت :"من مرده ام چون احمقم."