متاسفانه اگر در کشور ، نتوانسته ایم بصورت علمی و دقیق و با قدرت برابر در مقایسه با سخت افزارها و نرم افزارهای مجازی هماوردی کنیم ، ولی بازار کلک و حقه بازی میان ما به شدت رونق دارد و گرم است!

رسانه‌ها در این بحث روزنامه‌ها تا اندازه بسیاری آینه تمامنمای جامعه هستند. یک جامعه از داخل به لحاظ سطح آفرینندگی، علمی، هنری، ادبی و... به همان اندازه خود بازنمود دارد. رسانه‌ها که بازتابنده هستند و گویای آنچه هست. بنابراین نباید عیب و ایراد را به گردن رسانه‌ها انداخت و آسیب‌های زمان و حتی خدمات به زبان را به آنها نسبت داد.

هزاران هزار عکس از رویدادها و  منظره ها و آدمیان، هرگز امکان بازتکثیر پیدا نکرد و به فنا رفت. در خانواده های ما چند آلبوم فربه ی  عکس وجود داشت و از آن همه عکس از دوران کودکی و نوجوانی تا به امروز، چند فقره برای ما به جای مانده است؟!    

با علم به شناخت جریان های مسموم و مغرض و بیماردل، رسانه های متعهد و اصیل که کیان کشور و منافع ملی و میهنی برایشان از هر اصلی مهم تر است، تنها به برخورد و تقابل با این جریانات نباید مشغول شوند و با تزریق روحیه ی نشاط و امیدواری، در پیرایش جامعه از شاخ و برگ ها و حشو و زوائد نیز باید کوشا باشند

در زمان قدیم گروه موسیقی متشکل از: تار زن ،کمانچه کش، نی زن، ضرب گیر، دف زن، خواننده و یک آتش بیار بود.

متآسفانه تعدادی از روابط عمومی های خوزستان نیز با کانالیزه کردن آگهی های محدود برخی ادارات به روزنامه هایی که خود یا اطرافیان شان سرپرستی آن را به عهده دارند، به نوعی زد و بند وقیحانه دست می زنند تا هم عنان رسانه ها را در دست بگیرند و هم به معنای واقعی کلمه به همدیگر نان قرض داده باشند.

این قصه پر غصه به همین جا ختم نمی شود بلکه عجیب تر می شود؛ آنجایی که برخی مدیران روابط عمومی ها با این شبه خبرنگاران همراه می شوند و از آنان به عنوان بازوان توانمند خود بهره می گیرند هم برای چاکری و هم برای حفظ میز!