اساس نظم اجتماعی بر شناخت عمل و انتظارات  متقابل و نقش های اجتماعی استوار است. بطور کلی در همه جوامع بشری نظم اجتماعی به شیوه های نظارت رسمی و غیررسمی تامین می شود، با وجود این در همه  جوامع بشری هم افرادی وجود دارند که قوائد عموما پذیرفته شده رفتار و نرم جامعه، تخطی کرده و می کنند در واقع اکثر مردم حتی اگر بطور جزئی هم باشد هنجارها را نقض کرده اند.

هر روزه ما چه در محیط اطراف خود و چه از طریق رسانه ها و روابط با دیگران از مسائل مختلفی چون قتل، سرقت،آدم ربایی و …. اطلاع پیدا میکنیم. حال ممکن است نسبت به بعضی از آنها احساس ناراحتی و نگرانی داشته باشیم و نسبت به بعضی دیگر احساس تنفر و انزجار و در برخی موارد دیگر هم بی تفاوت باشیم و هیچ واکنشی نداشته باشیم.

در این میان سرقت و دزدی یکی از رایجترین جرایم به ویژه در شرایط تورمی و بطور کلی بیماری اقتصادی است که در جامعه ایران در شرایط برزخ است و استان خوزستان براساس اسناد آماری یکی از استان های پیشرو از لحاظ فراوانی جرم سرقت می باشد که اهمیت نسبی آن در میان جرایم رو به فزونی است، بطوری که رشد کمی و کیفی این آسیب اجتماعی مشهود است.

این جرم و بزه از زمان شکل گیری  مالکیت خصوصی در جوامع بشری رایج و شایع بوده است و از آنجاییکه که جرم در شرایط زمانی و مکانی شکل می گیرد. این پدیده”سرقت “ معلول انگیزه ها، شرایط، علل و عوامل پیچیده بسیاری است که موضوع علوم مختلفی چون حقوق جزا و جرم شناسی،روانشناسی؛جامعه شناسی و روان پزشکی و …است. این پدیده نه تنها به نظام مالی افراد مالباخته بلکه به اقتصاد و روان جامعه در ساختار کلان نیز لطمات جبران ناپذیری وارد می کند. پیشگیری از وقوع آن و رسیدگی و کشف آن در حیطه مسئولیت وظایف نهادهای امنیتی، قضایی و انتظامی می باشد. اما در شرایط کنونی موضوع آسیب های اجتماعی و تنش ها و بحران های ناشی از آنها از ضرورت و اهمیت فوق العاده ای برخوردار است زیرا که شیوع روزافزون انواع انحرافات و نابهنجاری هل از جمله سرقت زنگ خطری برای جامعه و نسل های بعدی است. چرا که مسائل اجتماعی خطرهایی هستند که تعادل، امنیت و سلامت و … اجتماعی را بطور جدی تهدید می کند و به صورت تعارض های ناآرام اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی و … خود را متجلی ساخته و همه ارکان جامعه را تحت تاثیر و تهدید  قرار می دهد یکی از مهمترین اثرات احساس نا امنی در کنار مسائل زیست محیطی و… استان خوزستان، جلوگیری از سرمایه گذاری در سطح خرد و کلان و کمک به مهاجرت در کوتاه مدت می باشد.

متاسفانه یکی از دلایل مهم عدم موفقیت در آسیب شانسی و درمان این بیماری اجتماعی، عدم ریشه یابی در علل و عوامل وقوع آنهاست  که افراد جامعه به جای توجه به مسائل ساختاری آن توجه خود را معطوف به درمان موقتی و مسکنی نموده است.