پتروشیمی صنعتی ارزش‌آفرین است که گسترش و رشدِ آن در کشور، زمینه را برای مصرف‌کنندگانِ محصولاتِ پتروشیمی که سازندگان و تولیدکنندگان هستند فراهم می آورد تا بتوانند به آسانی و با قیمتی مناسب و کنترل‌شده در درونِ کشور، مواد اولیه‌ی مورد نیازشان را بدست بیاورند و از خرید مواد اولیه‌ی وارداتی بی‌نیاز شوند.

با دستیابی به چنین امکانی، توانایی رقابتِ تولیدکنندگان با همتایانِ خارجی‌شان افزایش می‌یابد و گامِ مهمی در چارچوبِ تعاریف و اهدافِ اقتصاد مقاومتی برداشته می‌شود. افزایشِ گوناگونی فرآورده‌های پتروشیمی سببِ کم‌شدنِ وابستگی به وارد کردنِ مواد اولیه و یاری رساندن به برابری مقدار عرضه و تقاضا در کشور می‌شود و از دشواری کار تولید می‌کاهد.
اهمیت و تاثیرِ همه‌جانبه‌ی ساخت و راه‌ندازی چنین طرحی در شهرستانِ ایذه، مرا بر آن داشت تا با نگرشی مبتنی بر واقعیتهای امروزِ جامعه که تلخی‌های آن شدتِ بیشتری در شهرستانِ ایذه دارد به بررسی این طرح از دیدگاههای گوناگون بپردازم و تا آنجا که می توانم به شتاب وارد شدنِ آن به مرحله‌ی عمل و اجرا بیافزایم.

زدودنِ مشکلات بیکاری از راهِ به کار گرفتنِ دستِ‌کم ۱۰۰۰۰ نفر بگونه‌ی مستقیم و غیرمستقیم در همه‌ی مراحلِ ساخت و بهره‌برداری پتروشیمی که از رفتنِ کارکنان، به ویژه سرپرستانِ خانواده‌ها به شهرستانها و استانهای دیگر برای انجامِ کار و بدست آوردنِ درآمد جلوگیری و خطرها و هزینه‌های رفت‌و‌آمدِ آنان به محلِ کار در شهرستانها و استانهای دیگر را بسیار کمتر می‌کند، تاثیر چشمگیری بر برقراری آرامش و برآورده کردنِ نیازهای رفاهی مردمِ شهرستان ایذه دارد.

همچنین پس از بهره‌برداری، نزدیک به ۱۵۰۰ تن برای کارهای تولیدی و خدماتی؛ دربردارنده‌ی کنترل، انجام و بازرسی فرآیندها، تعمیر و نگهداری، جابجایی نیروها، مواد اولیه و فرآورده‌ها و … در آنجا مشغول به کار خواهند شد و تا اندازه‌ی زیادی به پایین آمدنِ نرخِ بیکاری در یکی از محروم‌ترین شهرستانهای استان خوزستان خواهد انجامید و تاثیرِ فراوانی بر کم شدنِ آسیبهای اجتماعی مانندِ تنگدستی، اعتیاد، دزدی، مهاجرت و خودکشی خواهد داشت.

همه می دانیم  بر اساس  آمار رسمی  خود دولت  از ۱۰ شهرستان که بیشترین پارامترهای  محرومیت و توسعه نیافتگی را دارند، ۷ شهرستان  در خوزستان و به شکل حیرت آوری  ، این ۷ شهرستان و منطقه در شمال خوزستان و مناطق بختیاری  واقع شده اند! ایذه ، باغملک ، مسجدسلیمان ، هفتکل ، اندیکا ، لالی  و دهدز .
بی گمان  راه اندازی  پتروشیمی  ایذه گام بلندی  است در راستای  محرومیت زدایی  از چهره ی  این شهرها و مناطق و دیگر شهرهای  خوزستان.

با یک نگاه علمی، آموزشی و آینده‌نگرانه می توان گفت کار در پتروشیمی سببِ آشنایی با مواد اولیه‌ی تولیدِ یک محصول می‌شود و می‌تواند برای بدست آوردن دانشِ مربوط به آن در میانِ کارکنان، بویژه جوانانِ مستعد انگیزه پدید آورد و با توجه به در دسترس بودنِ مواد اولیه و فراگیری راههای فراهم کردنِ آن، به پدیدآوردنِ بخشهای پایین دستی صنعت پتروشیمی و کامل شدنِ زنجیره‌ی ارزشِ محصول در درونِ کشور بویژه در شهرستانِ ایذه بیانجامد که این نیز شکوفایی اقتصادِ کشور و جلوگیری از خام فروشی و بیرون رفتنِ ارز از کشور برای وارد کردنِ همان محصول و یا نمونه‌های همانندِ آن را در پی دارد.

بزرگترین ایرادی که می توان به ساخت و راه‌اندازی پتروشیمی در شهرستانِ ایذه گرفت و نیاز به بازرسی ویژه در مراحل و بخشهای گوناگونِ اجرای این طرح و یک برنامه‌ریزی با ضمانتِ اجرایی بالا دارد، پیامدهای ویرانگرِ زیست‌محیطی آن است که با بهره‌گیری از تجهیزات و تکولوژی‌های نوین در همه‌ی مراحلِ ساخت و راه‌اندازی، بویژه در فرآیندهای تولید و رعایتِ کاملِ آیین‌نامه‌ها و دستور کارهای زیست محیطی، می‌شود آنها را به کمترین میزان کاهش داد تا نگرانی‌های دوستدارانِ محیطِ زیست زدوده یا کمتر شود و همه‌ی مردم، سازمانها و نهادهای استانِ خوزستان و شهرستانِ ایذه بدونِ دغدغه و با همه‌ی توان و هماهنگی کامل و یکپارچه، پیش‌زمینه‌ی اجرای چنین طرحِ سودمندی را فراهم و به زودی ساختِ آن را آغاز و در کمترین مدت‌زمان به سرانجام برسانند.