در روزگاران گذشته تا به امروز انسانها با انواع بیم ها و خطرات روبه رو بوده اند،از تجربه ی زیسته ی شخصی در زندگی ایلی همین نکته را بنویسم که وقتی با بسیاری از زمین ها،قبرها و باقیمانده ی اماکن قدیمی با نام اشخاصی روبه رو می شدم که برایم غریبه می نمود،در جوابم بزرگترها انها را به افراد و خانواده هایی تا سطح یک فامیل بزرگ ارجاع می دادند که در بیماری هایی چون وبا،حصبه،سیاه سرفه و…. از بین رفتند و بقول بعضی سالمندان کفه سه(سیاه سرفه)بلاوارث   کرد و یکی هم در اجاق و وارگه شان نماند.
دلیل این بیماریها از نبود امکانات بهداشتی،آبهای آلوده و… تا انتقال ویروس بوسیله ی تاجران و معامله گران خرده پا در یک منطقه ی خاص و تا جایی که در تاریخ امده در بین دو کشور نزدیک و دادوستد و معاشرت و مسافرت های سیاحتی و زیارتی بوده است.
اما امروزه مخاطرات کنونی به لحاظ کیفی با روزگاران گذشته متفاوت است،علاوه بر موارد بالا،جوامع انسانی در گذشته با مخاطره های بیرونی چون زلزله،خشکسالی،سیل و…. روبه رو بوده اند که ربطی به کنش آدمیان نداشت. اما اینک با ورود مدرنیته و جهانی شدن با پیامدهایی از آن روبه رو هستیم که بر تمام جنبه های دنیای اجتماعی ما اثر می گذارد و شاهد مخاطراتی هستیم که نتیجه ی مداخله های ما در طبیعت اند،از مداخلات به زعم انتونی گیدنز می توان به گسترش مخاطره های صنعت اشاره کرد که شامل مخاطره های زیست محیطی(دستکاری آدمیان در محیط زیست طبیعی شان و تخریب گسترده ی آن و در نتیجه پیامدهای ناگوار آن) و مخاطره های بهداشتی و سلامت(دستکاری در پرورش حیوانات چون مرغ و گاو و تزریق هورمون ها و آنتی بیوتیک ها ،غذاها و بذرهای اصلاح شده ژنتیکی،بیماریهای جنون گاوی،دستکاری ویروس ها و جهش انها در آزمایشگاهها و…..) می باشند.
لذا با ورود به دنیای جدید ما با ویروس های الکترونیکی چون شته ی عشق که در چهارم مه سال ۲۰۰۰ از مانیل پایتخت فیلیپین به سرعت به تمام سیستم ها و رایانه های جهان سرایت کرده و داده ها و اطلاعات پست های الکترونیک را تهدید کرد تا ویروس هایی که بلای جان انسانها شدند چون سارس و اینک کرونا ویروس روبه رو بوده ایم که هر کدام به نحوی زندگی اجتماعی ما را به خطر انداخته اند.
لذا از نکاتی که بایستی مدنظر سیاست گذاران و مسئولین باشد این است که بدانند که در دنیای ما که رو به جهانی شدن می رود،مخاطره هایی نیز به هیئت های مختلف و اشکال مختلف خود را نشان داده و در برابر ما قدعلم می کنند. چند دهه از نظریه ی دهکده ی جهانی مارشال مک لوهان گذشته و ما باید بپذیریم که در جهانی زندگی می کنیم که کوچک ترین کنش ها در آن بر زندگی اجتماعی جهانیان تاثیرگذار است و این تاثیر و تاثر را باید بپذیریم و خود را با این جهان و ساکنان آن تطبیق دهیم.
اولریش بک صاحب نظریه ی جامعه ی ریسکی یا پرازمخاطره معتقد است یکی از جنبه های مهم جامعه ی مخاطره آمیز این است که بیم و خطرهای آن محدودیت مکانی،زمانی یا اجتماعی ندارند،تکنولوژی با سرعت سرسام اوری به پیش می رود و انواع مخاطرات را ایجاد می کند.
لذا ما باید پیوسته در برابر این تغییرات،واکنش های مناسب نشان دهیم و بر اساس آنها وضعیت خود را تغییر دهیم،چرا که این جامعه ی پرمخاطره،فقط به بیم و خطرهای زیستی و سلامتی محدود نمی شود،بلکه شامل مجموعه ی کاملی از تغییرات مرتبط با هم در زندگی اجتماعی معاصر است،امروزه این مخاطره ها نه فرد،گروه اجتماعی،طبقه و یا قومیت می شناسد و نه پیامدهای آن مربوط به جامعه و کشور خاصی است، بلکه پیامدهای آن همگانی و جهانی است.لذا در سیاست گذاری های کلان بایستی با استفاده از اندیشمندان و نخبگان متخصص، زمان و اعتبارات لازم را برای پیگیری، شناخت و ارائه راهکارهای علمی مناسب و ارتباط به جهان اختصاص دهیم و به شناخت و بصیرت لازم در این دهکده ی جهانی مسلح باشیم و وضعیت خود را بگونه ای نگه داریم که امادگی لازم برای هر گونه مخاطرات را داشته باشیم،شفافیت و صداقت سرلوحه ی کارمان باشد چرا که بدون آن اعتمادعمومی خدشه دار می شود و بدور از آشفتگی و چه کنم چه کنم ها به امنیت روانی و سلامتی جامعه بیندیشیم.
در آخر برای پزشکان،پرستاران،بهیاران و کلیه ی کسانیکه در این شرایط با دل و جان برای سلامتی همنوعان و هموطنان مان تلاش می کنند،آرزوی سلامتی و بهترین ها را دارم.