۲۸ اردیبهشت روز جهانی موزه و میراث فرهنگی است که در کشور ما بصورت هفته میراث فرهنگی مورد توجه قرار گرفته است. متأسفانه واقعه تلخ فروریختن ساختمان متروپل آبادان و جان باختن جمعی از هموطنان در دوم خرداد پرحادثه، سر خط اصلی اخبار رسانه ها قرارگرفت و همه توجه ها را بخود جلب کرد. مناسبت […]

۲۸ اردیبهشت روز جهانی موزه و میراث فرهنگی است که در کشور ما بصورت هفته میراث فرهنگی مورد توجه قرار گرفته است.
متأسفانه واقعه تلخ فروریختن ساختمان متروپل آبادان و جان باختن جمعی از هموطنان در دوم خرداد پرحادثه، سر خط اصلی اخبار رسانه ها قرارگرفت و همه توجه ها را بخود جلب کرد. مناسبت های بعدی خرداد فرصتی برای توجه به میراث فرهنگی باقی نگذاشت. ولی بدلیل اهمیت میراث فرهنگی در کشور ما ضرورت پرداختن به این موضوع همچنان در این فرصت وجود دارد.
از نظر یونسکو نیز توجه به میراث فرهنگی و بویژه میراث معنوی ملتها و بشریت از این نظر حائز اهمیت است که میراث فرهنگی ملت ها ابزار مهمی برای مقاومت در برابر یکسان سازی جهانی(گلوبالیسم Golabalism) است،که بخش حیاتی این جهانی سازی، بخش فرهنگی است. واقعیت این است که سیاست‌های فرهنگی گلوبالیستی در حال تخریب و نابودی فرهنگ‌های بومی در سراسر جهان هستند. و توجه به فرهنگ معنوی ملتها، در قالب جنبشی مقاومتی در برابر این سیاست‌ها قرار دارد،
اندیشمندان جهان و یونسکو معتقدند با حمایت از فرهنگ های گوناگون و توجه به آن است که میتوان در مقابل جهانی سازی ایستادگی کرد واز هویت فرهنگی ملت ها پاسداری کرد.
اندیشه توجه به میراث معنوی در یونسکو به سال ۱۹۹۰ و آغاز دهه ۹۰ میلادی برمیگردد و نخستین تلاش عملی که صورت گرفت گردهمایی ای بود که در کشور مراکش و توسط فعالان میراث فرهنگی این کشور انجام شد . بر مبنای همین نگرانی و احساس مسئولیت درسال ۲۰۰۳ با تلاش های یونسکو کنوانسیون برای پاسداری از میراث فرهنگی ناملموس به امضا رسید،که ۱۶۹کشور جهان به این کنوانسیون پیوستند.
از آنجا که یکی از نگرانی های یونسکو ناپدید شدن و محو آثار انسانی ناملموس و معنوی بشر است، چون حفظ و نگهداری آثار ناملموس بسیار دشوارتر است، بهمین دلیل یونسکو در مارس ۲۰۰۱در تورین ایتالیا در کنفرانسی اقدام به تعریف عملیاتی مجموعه ای از اقدامات برای محافظت از میراث معنوی کرد.دراین مجموعه اقدامات و راههای عملی که به کشورها توصیه شد به نقش اطلاع رسانی و رسانه اشاره شده است.

? مشکلات رسانه ها

شوربختانه رسانه های عمومی داخلی بدلیل عدم آشنایی با اهمیت میراث فرهنگی در ایجاد وتقویت هویت ملی آنگونه که باید نقش خود را در حفظ میراث فرهنگی ایفا نکرده اند. بنابراین ضروری است رسانه های عمومی به این موضوع ورود کنندوفقط این وظیفه را به رسانه ها و نشریات تخصصی نسپارند. اگرچه فقدان آموزش حرفه ای و مشکلات معیشتی و سایر عوامل سیاسی و اجتماعی نیز از دلایل این بی توجهی رسانه های عمومی بوده است،ولی نمیتوان از تلاش برخی افراد و رسانه ها که بصورت پیگیر و علاقمندانه به میراث فرهنگی معنوی و مادی ایران پرداخته اند، سخنی نگفت و حتی تجلیل نکرد.
چند پیشنهاد برای فعال کردن رسانه ها
برای تقویت نقش رسانه ها بمنظور توجه و پرداختن به میراث فرهنگی ایران چند پیشنهاد ارائه میشود که علاوه بر رسانه ها ؛وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و خانه های مطبوعات نیز مخاطب قرار گیرند :

-تشکیل تورهای گردشگری برای اهالی رسانه هاو بازدید از آثار باستانی و تاریخی ملموس و بناها و موزه ها و شهرهای باستانی وتاریخی

-تهیه منظم نشریات و تولیدات فرهنگی دیداری و شنیداری وسایبری از میراث معنوی وناملموس ایران وارسال به رسانه ها

-تشویق و ترغیب نویسندگان و روزنامه نگاران و فعالان رسانه برای تهیه گزارشات تحقیقی و توصیفی از آثار و بناهای تاریخی و معرفی آنها به هموطنان، و نیز مطالبه گری برای حل و رفع مشکلاتی که وجود دارد و چاپ و انتشار در رسانه های محلی و کشوری.

-برگزاری جشنواره های فرهنگی و رسانه ای و فراخوان برای مقالات، گزارشات،اخبار،تیتر و یادداشت و عکس و… واهدای جوایز به پدیدآورندگان ونویسندگان و گزارشگران و عکاسان و فیلم سازان.
بهرحال چراغ این امید را باید رسانه ها روشن سازند و با عمومی کردن و مردمی کردن و حساس کردن اقشار مختلف جامعه به حفظ ومعرفی میراث فرهنگی غنی ملت ایران، پشتوانه ساز هویت ملی ایرانیان شوند.

  • نویسنده : ?ابراهیم افتخار
  • منبع خبر : صدای هم وطن